Τατουάζ του Τρόμου του Άουσβιτς (Auschwitz) Επανασυνδέει Χαμένους Φυλακισμένους.

Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος αρχίζει την Δευτέρα το βράδυ, 20 Απριλίου, για τους 6 εκατομμύρια Εβραίους που δολοφονήθηκαν στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Φώτο: Επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος Anshel Szieradzki, 81 ετών, δεξιά, Yaakov Zeretzki, 82 ετών, κέντρο, Menachem Shulovitz, 80 ετών αριστερά.

Πηγή Associated Press του ARON HELLER.

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ – Τρομοκρατημένοι έφηβοι, πριν 65 χρόνια, ο Μεναχεμ Σολοβιτς (Menachem Sholowicz) και ο Άνσελ Σιεράντσκι (Anshel Sieradzki) στεκόντουσαν στην γραμμή μαζί στο Άουσβιτς, έχοντας συνεχή σειριακούς αριθμούς μαρκαρισμένους στο μπράτσο τους. Ο Sholowicz ήταν B-14594, Ο Sieradzki ήταν B-14595.

Οι δύο Πολωνοί Εβραίοι δεν συναντήθηκαν ποτέ, δεν μίλησαν ποτέ και διαχωριστήκαν πολύ γρήγορα. Και οι δύο επιβίωσαν από τα Ναζιστικά κρεματόρια θανάτου, πήγαν στο Ισραήλ, παντρεύτηκαν και έγιναν παπούδες. Δεν είδαν ποτέ ο ένας τον άλλον, μέχρι μόνο πριν λίγες εβδομάδες αφού «έπεσαν» ο ένας πάνω στον άλλο στο ίντερνετ. Σε αυτό το στάδιο της ζωής τους, οι δύο άντρες μιλούν καθημερινά, ξαφνικά φίλοι που μοιραστήκανε τα πιο σκοτεινά τραύματα της ζωής τους.

«Είμαστε αδέρφια εξ αίματος (blood brothers), είπε ο Sieradzki, 81 ετών. «Την στιγμή που συναντώ κάποιον που ήταν εκεί μαζί μου, που πέρασε αυτά που πέρασα, που είδε αυτά που είδα, που αισθάνθηκε αυτά που αισθάνθηκα – εκείνη την στιγμή είμαστε αδέρφια».

Τα γυρίσματα της μοίρας δεν τελειώνουν εδώ. Δύο άλλα αδέρφια που ήταν μαζί τους στην γραμμή για το μαρκάρισμα των αριθμών ξανασυναντήθηκαν αφού ακούσαν αυτήν την ιστορία.

Φώτο: Οι τρεις από τους τέσσερις επιζήσαντες δείχνουν τους σειριακούς τους αριθμούς.

Ο ένας από αυτά τα αδέρφια τους συνάντησε την Κυριακή στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος Yad Vashem στο Ισραήλ. Με δάκρυα στα μάτια, οι τρεις αγκαλιαστήκαν ζεστά και ανταλλάξαν μνήμες πόνου στα Εβραϊκά και στα Γίντις (Yiddish – Γερμανο-Εβραϊκή διάλεκτος).
«Αυτή είναι η νίκη μου» είπε ο Sieradzki.

Η συνάντηση έγινε μία μέρα πριν το Ισραήλ μνημονεύσει την ετήσια μέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, που αρχίζει την Δευτέρα το βράδυ για τους 6 εκατομμύρια Εβραίους που δολοφονήθηκαν στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι τέσσερις επιζήσαντες, με συνεχή σειριακούς αριθμούς στα μπράτσα τους, είναι μεταξύ εκατοντάδες χιλιάδες επιζήσαντων που ξεχύθηκαν στο Ισραήλ κατά την γέννηση του Εβραϊκού Κράτους του Ισραήλ. Υπολογίζεται πως 250.000 είναι ακόμη ζωντανοί στο Ισραήλ σήμερα, μεταφέροντας τις φυσικές και ψυχικές πληγές εκείνης της εποχής.

«Ποτέ δεν ξεχνάμε, ούτε για μία στιγμή,» είπε ο Sieradzki. «Είναι σαν μία μολυσμένη πληγή βαθειά μέσα που πονάει κάθε φορά που εμφανίζεται.»

Αυτή η απίθανη επανασύνδεση, άρχισε όταν η κόρη του Sholowicz’s βρήκε μία ιστοσελίδα που είχε λεπτομερής αναφορά της Οδύσσειας του Sieradzki’s από το Άουσβιτς στο Ισραήλ. Της φάνηκε τρομερά παρόμοια με του πατέρα της.

Όλα τα κοινά σημεία ήταν εκεί – αποχωρισμός από τους γονείς και τα αδέλφια για πάντα, ψάχνωντας για παραπεταμένα κομμάτια ψωμιού να φάνε στο Πολωνικά γκέτος, η επιβίωση της διαδικασίας επιλογής του Γιατρού Τζόσεφ Μένγκελε (Dr. Josef Mengele), του κακόφημου γιατρού του Άουσβιτς που αποφάσιζε ποιος θα ζούσε και ποιος θα πέθαινε. Αντέξαν τις Ναζιστικές πορείες θανάτου σε δύο άλλα στρατόπεδα, στις οποίες πορείες ο κάθε σκελετωμένος φυλακισμένος που δεν μπορούσε να συνεχίσει την πορεία τον πυροβολούσαν εν ψυχρώ στο κεφάλι.

Αργότερα, και οι δύο, πήγανε στο Ισραήλ, πολέμησαν στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας το 1948, και έκαναν καρριέρα στον στρατό.

Ακόμα και τότε, οι δύο άντρες δεν είχαν συναντηθεί, και το όνομα Sieradzki στην ιστοσελίδα δεν θύμιζε τίποτα. Τότε ο Sholowicz, 80 ετών, είδε τον αριθμό αυτού το άντρα και πάγωσε.

«Σήκωσα το μανίκι μου και το είδα – είχα σταθεί ακριβώς μπροστά του στην γραμμή στο Άουσβιτς». Η ανακάλυψη «ήταν μία στιγμή δυνατού συναισθήματος και συγκίνησης. Περάσαμε όλα αυτά μαζί. Είμαστε σαν δύο παράλληλες γραμμές που ποτέ δεν συναντηθήκαμε.»

Τηλεφώνησε τον Sieradzki την επόμενη μέρα. Πρόσφατα συναντήθηκαν μεταξύ των πόλεων που ζουν, την Χάιφα και την Ιερουσαλήμ, και η φωτογραφία τους με τους αριθμούς τους στα μπράτσα τους, δημοσιεύτηκε σε μία Ισραηλινή εφημερίδα.

Ο Sieradzki είπε πως είναι καταπληκτικό που και οι δύο επεζήσαν το Ολοκαύτωμα και έζησαν μέχρι αυτήν την ηλικία.

Στο Άουσβιτς, «σκεφτόμουν, πως θα επιζήσω την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα, το πολύ την κάθε μέρα. Δεν σκεφτόμουν την επόμενη μέρα γιατί δεν πίστευα ότι θα ζούσα να δω την επόμενη μέρα.» είπε ο Sieradzki.

Δεν μπορεί να ξεχάσει την ημέρα που έφτασε στο Άουσβιτς και είδε τον Μένγκελε, που με μία κίνηση του αντίχειρά του αποφάσιζε την μοίρα των ανθρώπων. Οι πολύ μεγάλοι, πολύ νέοι ή πολύ άρρωστοι, τους έστελναν στους θαλάμους αερίων θανάτου και στα κρεματόρια. Αυτοί που ήταν δυνατοί για να δουλέψουν, τους ξεγύμνωναν, ξυρίζαν το κεφάλι και μαρκαρίζονταν με το τατού και μεταφέρονταν σε εξαναγκαστική εργασία.

Ποτέ δε πρόσεξε τους άλλους στην γραμμή με αυτόν. «Εκείνη την στιγμή, ο καθένας ήταν βυθισμένος στις δικιές του σκέψεις. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν μπροστά μου και ποιος πίσω μου.» είπε.

Και πρόσφατα ανακάλυψε αυτούς που ήταν πίσω του στην γραμμή για το μαρκάρισμα – ο Shaul Zawadzki και ο μεγαλύτερος του αδελφός Yaakov, σειριακά νούμερα B-14596 και B-14597. Και αυτοί, επιζήσανε το Άουσβιτς και κατάφεραν να πάνε στο Ισραήλ.

«Είναι απίστευτο κάτι τέτοιο να έχει συμβεί. Ακόμα είμαι σοκκαρισμένος» είπε ο τρεμάμενος Yaakov Zawadzki, 82 ετών, στην συνάντηση της Κυριακής.

Είπε πως ο αδερφός του δεν μπόρεσε να έρθει στην συνάντηση γιατί έπρεπε να μείνει σπίτι να προσέξει την άρρωστη γυναίκα του και γιατί δεν μπορούσε να αντέξει το συναισθηματικό βάρος που θα έφερναν οι αναμνήσεις.

Όπως πολλοί επιζήσαντες, έτσι και ο Sieradzki, που στο Ισραήλ υιοθέτησε το Εβραϊκό όνομα Asher Aud, κράτησε την σιωπή του για περισσότερο από μισό αιώνα. Μόνο όταν επέστρεψε στην Πολώνία στις αρχές το 1990 κατάφερε να ανοίξει τον εαυτό του. Δημιούργησε έναν οργανισμό για τους πρώην κάτοικους της πόλης που ζούσε, την Zdunska Wola και αναβόιωσε το Εβραϊκό νεκροταφείο εκεί. Η ιστοσελίδα του οργανισμού ήταν αυτό που τράβηξε την προσοχή της κόρης του Sholowicz.

«Ένοιωσα, με την επίσκεψη στην Πολωνία, σαν να έκλεινα έναν κύκλο της ζωής μου. Αν ο Θεός με κράτησε ζωντανό για να πω τι συναίβει, τότε αξίζει που επέζησα.» είπε ο Sieradzki.

Τώρα η ιστορία συμπεριλαμβάνει ένα νέο κεφάλαιο που το μοιράζεται με άλλους τρεις, δεμένοι μαζί για πάντα με τους αριθμούς μελανωποιημένους βαθειά μέσα στα μπράτσα τους.

«Η μοίρα μας ήταν να είμαστε μαζί είτε στην ζωή, είτε στον θάνατο. Τώρα έχουμε ζωή.» είπε ο Sholowicz.

http://israelyesgr.blogspot.com/